« هفده » سرنوشت

وقتی «خاب» می بینیم قدرت آنرا نداریم ماجرا هایی که اتفاق می افتد را به گذرگاه و معبر خاص ِ خاست ِ خودمان تغییر مسیر بدهیم . در فضای غیر خاب !  بعضی آدمها به این میگن « سرنوشت » 

« شانزده » ساعت

لعنتی !

چیزی در دنیا تمام نمی شود . عوض نمی شود . فقط سر و ته می شود ... مثل یک ساعت شنی

« پانزده » تک وَرَق

زمانی بازنده واقعی میشوی که رازی برای نهفتن ، حرفی برای ماندن ، جایی برای آرامش و تک ورقی که بتوانی برای ادامه بازی زندگی آن را به موقع رو کنی در دست نداری .... از دست داده ای .

« چهارده » جبر

زمانیکه علت ها را درک کنیم ، تمامی معلولها را خاهیم بخشید .

« سیزده » حقیقت ِ رویا

هر گاه آدمی به خودش ایمان بیاورد و به خودباوری برسد ، دیگران او را بیشتر باور کرده و به وی ایمان خاهند آورد. حتا سنگ و صخره ها ، رود و اقیانوسها ، خاک و باد و آتشها ، گل و جنگل ها ...

حتا ، 

و حتا  رویاهای لطیف دور از دسترس ، تا خودشان را به حقیقت پیوند بزنند  .