بایگانی بهمن ۱۳۹۵

۱۲ مطلب در بهمن ۱۳۹۵ ثبت شده است

نگاهم اکنون به " جای گاه " تفتیده و خشک و بی آب علفیست ٬ که زمانی دلداری ام میداد و "سرزمین" ام مینامیدم .

آنچه رفته است کودکی ات بود و آنکه مانده تویی ... بین این دو هیچ وقت زمان توقف نکرد نمی کند .

میان آمدن و رفتن گویی فقط یک خط فاصله (-) ، فُرجه است .

آغازت نقطه ای سرِ خط بود و اکنون نقطه ای در ته خط .

می دانی که خطِ فاصله نیز خودش عبارت است از نقطه ای دیگر

نقطه ای که ما بین نقطه آغاز و پایان قرار می گیرد تا به شکل یک خط در نظر آید .

لب هایت را می دزدم تا هم آغوشی غروب دریا با ماسه های ساحل ، همراه چشمانت به جنگل پیوند نخورد .

باید پاهایم مخالف آب رودخانه قرار نمی گرفت . گرمم بود ، پا نداده به آب ، گرفت سگ ماهی

گاهی می خاهم کفن ات کنم دلم ،

چه کنم ؟