آنچه رفته است کودکی ات بود و آنکه مانده تویی ... بین این دو هیچ وقت زمان توقف نکرد نمی کند .
میان آمدن و رفتن گویی فقط یک خط فاصله (-) ، فُرجه است .
آغازت نقطه ای سرِ خط بود و اکنون نقطه ای در ته خط .
می دانی که خطِ فاصله نیز خودش عبارت است از نقطه ای دیگر
نقطه ای که ما بین نقطه آغاز و پایان قرار می گیرد تا به شکل یک خط در نظر آید .